Sumo, een bijna goddelijke ‘sport’ die tot ver buiten Japan intrigeert en fascineert. De oorsprong ervan gaat terug tot de oudheid (om je een idee te geven: het lijkt een beetje op het organiseren van riddersteekspelen in het Stade de France), maar het blijft niettemin ongelooflijk populair op de archipel waar elke worstelaar een gerespecteerd idool is en elk toernooi een echt evenement is ( uiteraard op televisie) en trekt duizenden mensen, en we maken geen grapjes over deze traditie .
Het is moeilijk om, zelfs in algemene termen, de werking van deze extreem gecodificeerde sport, waarvan de wortels vermengd zijn met Japanse shinto-religieuze praktijken, uit te leggen. Eén ding is zeker: in je eerste wedstrijd zul je er niet veel van begrijpen. De rikishi ('worstelaar', een nauwkeurigere naam dan de sumotori die in het buitenland vaak wordt gehoord), uit verschillende, zeer strikte gemeenschapsstallen, volg een reeks picturale rituelen – die soms aan danspasjes doen denken – moeilijk te bevatten voor de leek.
Als we begrijpen dat het doel is om de tegenstander uit de Dohyô te verdrijven (de arena van 4,55 meter precies), vormt deze laatste en bevrijdende fase slechts een fractie van elke wedstrijd: meer dan het gevecht zelf. We wonen zelfs basho bij (toernooien, daar zijn er zes per jaar, afwisselend in de grote Japanse steden) terwijl we zouden genieten van een religieuze ceremonie met krijgersaccenten.
Zegening van de goden, afweren van boze geesten en zuivering (vandaar het beroemde zout dat op de grond wordt gegooid): het is inderdaad een mystiek vocabulaire dat moet worden gebruikt, zelfs als we ook de intimidatie- en worsteltechnieken van de beste vechters ( yokozuna en Ozeki aan de leiding) die niet anekdotisch zijn - verre van dat, met deze zwaargewichten waarvan het gemiddelde gewicht nog steeds 150 kg bedraagt!
Elk seizoen komen mensen massaal samen om getuige te zijn van de heldendaden van hun favoriete halfmannen, halfgoden, in een sfeer die alleen al de reis waard is. We brengen daar de hele dag door om elke confrontatie bij te wonen die zal beslissen over het algemeen klassement. Vergeet uiteraard niet uw eigen bentobox mee te nemen of probeer chanko (een nabe die de basis vormt van het rikishi -dieet) voor degenen met een grotere eetlust. En vergeet dan de musea, bars, restaurants ter plaatse niet... er is genoeg te doen op basho -dagen!
De toernooien hebben ongetwijfeld hun vroegere uiterlijk behouden, en mensen komen er nog steeds vooral om plezier te hebben en een praatje te maken. Of laat je tijdens een reis onderdompelen in een uitzonderlijke en bedwelmende sfeer, zoals een zekere Franse president ... ^^